Ο Σύλλογος Πολιτισμού και Ελεύθερης Σκέψης στην Πόλη της Γάζας, διοργάνωσε μια πανεθνική έκθεση προβάλλοντας έργα ζωγραφικής υπό τη μορφή μιας μακράς τοιχογραφίας που ζωγραφίστηκε από δεκάδες Παλαιστίνιους καλλιτέχνες.
Η Παλαιστίνια δημιουργός Λαρίσα Σανσούρ, από τη Βηθλεέμ, επιλέχτηκε για να συμμετέχει σε ένα διαγωνισμό με τίτλο Joie de Vivre (Η χαρά του να ζεις) με τη χορηγία της Lacoste.
Τα έργα θα εκτίθονταν στο Μουσείο Musée de l’Elysée στη Λωζάννη, στο τέλος Γενάρη. Λίγες μέρες πριν από το διαγωνισμό η Lacoste ακύρωσε τη συμμετοχή της Σανσούρ, όπως ενημερώθηκε η ίδια, γιατί το έργο της είναι πολύ φιλο-παλαιστινιακό. Αυτό το μικρό περιστατικό δεν είναι πρωτοφανές, είναι όμως χαρακτηριστικό γιατί το έργο της Σανσούρ δεν έδειχνε ούτε την ισραηλινή βία, ούτε Παλαιστίνιους μαχητές. Το si-fi φωτο μοντάζ -κατασκευή Nation Estate- σχολιάζει την επιδίωξη της Παλαιστινιακής Αρχής να αναγνωριστεί ως κράτος στον ΟΗΕ, στα ασφυκτικά γεωγραφικά όρια που έχει επιβάλει ο ισραηλινός επεκτατισμός. Με χιούμορ και ειρωνεία δίνει τη δική της ερμηνεία για το θέμα της έκθεσης. Οι Παλαιστίνιοι θα βρουν τη δική τους χαρά της ζωής σε έναν ουρανοξύστη, όπου ο κάθε όροφος θα αντιπροσωπεύει μια πόλη: Ραμάλα, Βηθλεέμ, Ιερουσαλήμ. Περιτριγυρισμένη από ψηλό τείχος και αποκλεισμένη από τα Ιεροσόλυμα, η πολυκατοικία έχει στο λόμπι μερικά στοιχεία της παλαιστινιακής παράδοσης και οι ψηλότεροι όροφοι έχουν θέα την Ιερουσαλήμ. Το ασανσέρ, που έχει αντικαταστήσει τα τσέκ-πόιντ μεταξύ των πόλεων, στον όροφο που υποτίθεται ότι είναι η Ιερουσαλήμ, ανοίγει σε μια μεγάλη φωτογραφία του Τεμένους του Βράχου με το χρυσό τρούλο.
Οι αντιδράσεις λογοκρισία του αποκλεισμού της Σανσούρ, με άρθρα σε πολλές εφημερίδες και πλήθος μηνυμάτων στο Διαδίκτυο ανάγκασαν το μουσείο να ακυρώσει το διαγωνισμό και τη συνεργασία με τη Lacoste, και να προτείνει στην Σανσούρ να παρουσιάσει το έργο σε ατομική έκθεση.
Σε συνέντευξή της η Σανσούρ, που ζει σήμερα στο Λονδίνο, ανέφερε ότι συχνά της ζητείται στις εκθέσεις να παρουσιάσει και την άλλη πλευρά, την ισραηλινή: «Είναι προσβλητικό να ζητάς από αυτόν του οποίου η πατρίδα είναι υπό κατοχή να εκφράσει αυτόν που τον κρατάει υπό κατοχή». Το σχόλιο αυτό μας θυμίζει τις κοινές παλαιστινιο-ισραηλινές εκθέσεις, όπου Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί καλλιτέχνες εκθέτουν μαζί, σαν να έχει τελειώσει η κατοχή και να βρίσκονται στην εποχή της συμφιλίωσης. Η συνεργασία έχει νόημα μόνο όταν γίνεται στη βάση της αναγνώρισης των δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων και υποστηρίζουν τον αγώνα τους. Διαφορετικά, η «κανονικοποίηση» των σχέσεων είναι τρικλοποδιά στην επιδίωξη Δικαιοσύνης. Αυτές οι εκθέσεις, ωστόσο, εκθειάζονται από διεθνείς οργανισμούς και χορηγούς, όμως όταν οι Παλαιστίνιοι θέλουν να εκφράσουν το μήνυμά τους τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Όπως δείχνει και η περίπτωση της Σανσούρ όχι πλέον και τόσο δύσκολα.
Πέντε ζωές κλεισμένες σε έναν τόπο, γεμάτο από εντάσεις και πιέσεις, καλλιεργούν την ελπίδα σε ένα ατελείωτο κυνηγητό προς την ελευθερία. Το έργο ξεκινά με μια ερωτική πολιορκία, που ταράζει τις ισορροπίες όλων. Ένας Άντρας ανησυχεί, μια Μάνα φοβάται και μια Γυναίκα παρακολουθεί. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, πολιορκεί τον περίγυρο, ξεκινώντας έναν κύκλο συγκρούσεων .Οι ήρωες πολιορκούνται από παντού, αλλά έχουν κάτι που δεν μπορεί κανείς να τους πάρει. Τη θέληση-βράχο να μείνει όρθια η ψυχή, να μη συνθλιβεί η εσωτερική ουσία. Οι πολιορκημένοι γίνονται ελεύθεροι όταν κατακτούν την ελευθερία της συνείδησής τους.
Στην πορεία του έργου οι ήρωες πέρα από τις εσωτερικές τους διαδρομές, ανακαλύπτουν και άλλες, αυτές των διαστάσεων. Διασχίζουν πλάτη, προοπτικές και χρόνο σε αυτό το κυνήγι της ελευθερίας, αφού η ιστορία έχει ειπωθεί πολλές φορές.
Με λόγια του Μαχμούτ Νταρουίς από το ομώνυμο έργο και του Διονύσιου Σολωμού από το ποίημα “Ελεύθεροι πολιορκημένοι”, μια τραγωδία σε πέντε διαστάσεις, κάτω από το βλέμμα ενός παιδιού.
Δίγλωσση Έκδοση
Τον Ιανουάριο του 2002, απομονωμένος στη Ραμάλα, ο αγαπημένος ποιητής των Αράβων Μαχμούντ Νταρουίς σημειώνει μέρα με τη μέρα, σε σύντομα ποιήματα, τις εντυπώσεις του από έναν πόλεμο όλο και πιο άγριο, γράφοντας τελικά αυτό το εκτενές ποίημα που αποτελείται από εκατό περίπου θραύσματα, ως αντίδραση στην επίθεση του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη.
Η συλλογή “Κατάσταση Πολιορκίας” του Μαχμούτ Νταρουίς, εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις “Εκδόσεις Μαΐστρος” σε μετάφραση της Αγγελικής Σιγούρου.
Οι συσπειρώθηκαν το 2011 με σκοπό την συνάντηση πολλών ανθρώπων δημιουργώντας ένα πυρήνα με στόχο μια καλλιτεχνική δράση χωρίς περιορισμούς σε σχέση με τον τόπο, την σύνθεση και την μορφή της τέχνης. Η κατάσταση πολιορκίας είναι το πρώτο έργο που καταπιάνονται και μέσα από την δραματοποίηση του ποιητικού λόγου και των επαναστατικών εικόνων του Μαχμούτ Νταρουίς και του Διονύσιου Σολωμού, επιθυμούν να κάνουν το δικό τους σχόλιο για τα παγκόσμια, αλλά και τα εγχώρια κοινωνικά δρώμενα. Με τέσσερα κιβώτια ανθρωπιστικής βοήθειας (όσα και τα στοιχεία της φύσης) αυτοσχεδιάζουν στο πριν, το τώρα και το μετά
Μετά την παράσταση «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie»,
η ομάδα Familia και η Μάνια Παπαδημητρίου σε συνεργασία με το θέατρο Επί Κολωνώ
παρουσιάζουν από το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011 την παράσταση «Η ΓΑΖΑ ΕΙΝΑΙ…»(Μαθήματα επιβίωσης)
στη σκηνήBlackBox του Επί Κολωνώ σε παραγωγή της Ομάδας Νάμα.
Μερικά λόγια για το έργο:
«Μόνο η θάλασσα με βοηθάει να ονειρεύομαι. Όταν στέκομαι στην ακτή φαντάζομαι την Κύπρο, ένα ταξίδι στο Παρίσι, μία πτήση στη Ρώμη…»
Μαχμούτ, έτος γέννησης 1995
Σε πρώτο επαγγελματικό ανέβασμα μια παράσταση βασισμένη στους μονολόγους παιδιών 13 έως 17 ετών που έζησαν τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα από το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009. Μονόλογοι που απασχόλησαν καθηγητές και μαθητές σε πάνω από 40 χώρες και που στις 29 Νοεμβρίου 2010 παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη από μαθητές όλων αυτών των χωρών με σκοπό να δουν αυτοί που ορίζουν τις τύχες των λαών τι συμβαίνει στις ψυχές των παιδιών όταν καταπατώνται όλα τα άρθρα των συνθηκών που οι ίδιοι έχουν υπογράψει. Η παράσταση περιέχει σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από την ιστορία της πολύπαθης Γάζας.
Μέσα σ’ ένα κλίμα οδύνης, οργής και ανησυχίας για τα δεινά που περιμένουν και τον Έλληνα πολίτη, πιστεύοντας ότι το θέατρο δεν είναι μόνο ένα όπλο συνειδητοποίησης και αντίστασης, αλλά και τρόπος για να ερευνήσει κανείς την αλήθεια, επιλέξαμε να ακούσουμε τις φωνές παιδιών που κάνουν θέατρο σε μία πολιορκημένη πόλη. Γιατί υπήρξαμε και εμείς κάποτε παιδιά και κάναμε θέατρο κάθε Μάρτιο με θέμα την πολιορκία του δικού μας Μεσολογγίου. Πώς μπορούμε τώρα που κάτι τέτοιο γίνεται δίπλα μας να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει; Πώς μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους ανθρώπους που υποφέρουν όταν οι ίδιοι δεν είμαστε ικανοί ούτε να οργιστούμε αρκετά γι’ αυτό που τους συμβαίνει;
Όπως λέει και το γνωστό ρητό του pastor Martin Niemöller:
«Πρώτα ήρθαν και συλλάβανε τους κομμουνιστές. – Δε μίλησα γιατί δεν ήμουνα κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. – Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά συλλάβανε τους εργάτες των συνδικάτων. – Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά τους καθολικούς. – Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Αλλά όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει.»
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του σκηνοθέτη και ακτιβιστή Juliano Mer-Khamis, που δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 2011 στην παλαιστινιακή πόλη Jenin. Ο Juliano Mer-Khamis ίδρυσε στην Jenin το Freedom Theater, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
(του Jonatan Stanczak, συνιδρυτή του Θεάτρου της Ελευθερίας)
Μετά από τις δύο πρόσφατες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού στο Θέατρο της Ελευθερίας, οι οποίες κατέληξαν στη σύλληψη τριών μελών του θεάτρου, απόψε, 22 Αυγούστου, γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, Ισραηλινοί στρατιώτες περικύκλωσαν το Θέατρο της Ελευθερίας και το σπίτι της οικογένειας Nagnaghiya.
O Jacob Gough, Γενικός Διευθυντής του Θεάτρου της Ελευθερίας έφυγε από το γραφείο του γύρω στις 1:45. «Τη στιγμή ακριβώς που έμπαινα στο σπίτι μου δέχτηκα τηλεφώνημα από γείτονες του θεάτρου που μου είπαν ότι ο στρατός είχε περικυκλώσει το κτήριο».
Ο Jacob επέστρεψε αμέσως στο θέατρο και, καθώς έμπαινε με το αυτοκίνητό του στο προαύλιο, πάνοπλοι στρατιώτες τον σταμάτησαν και τον ανάγκασαν με την απειλή βίας να κάνει μεταβολή και να φύγει. Στη δεύτερη απόπειρα του Jacob να πλησιάσει το θέατρο, οι στρατιώτες τον έπιασαν, τον ανάγκασαν να γδυθεί κάτω από την κάννη των όπλων τους και τον συνέλαβαν. «Απείλησαν οτι θα με χτυπούσαν αν έλεγα έστω μία λέξη ή έκανα την παραμικρή κίνηση».
Την ίδια ώρα, ομάδα στρατιωτών εισέβαλε στο σπίτι του φύλακα του θεάτρου Mohammed Naghnaghiye και του αδερφού του Adnan Nagnaghiya. Αφού ξυλοκόπησαν τον Mohammed, του πέρασαν χειροπέδες και τον συνέλαβαν, άρχισαν να λεηλατούν τα δωμάτια του τριώροφου σπιτιού, τρομοκρατώντας την οικογένεια του Mohammed που ήταν μέσα. Φεύγοντας, οι στρατιώτες προσπάθησαν με αληθινά πυρά να διαλύσουν το πλήθος των νεαρών που είχε συγκεντρωθεί γύρω από το θέατρο.
Τα γεγονότα αυτά έρχονται ακριβώς μετά από τη δίκη που ολοκληρώθηκε χθες (21 Αυγούστου) στο στρατοδικείο των φυλακών Jalame έξω από την πόλη Τζενίν. Σύμφωνα με το πόρισμα του στρατοδικείου, τα τρία μέλη του θεάτρου που είχαν συλληφθεί και κρατούνταν στη φυλακή δεν είχαν τελικά καμία σχέση με τη δολοφονία του προηγούμενου διευθυντή του Θεάτρου Τζουλιάνο Μερ Χαμίς, και θα αποφυλακιστούν εντός της εβδομάδας.
«Η συμπεριφορά αυτή συνιστά πλέον συστηματική παρενόχληση του Θεάτρου της Ελευθερίας από τον Ισραηλινό στρατό. Αποδεικνύει ότι ο Ισραηλινός στρατός είτε τα έχει χαμένα στις έρευνές του, ή έχει την ξεκάθαρη πρόθεση να βλάψει το θέατρο. Φαίνεται ότι μετά τη δολοφονία του Τζουλιάνο, το Θέατρο της Ελευθερίας δεν εξαιρείται πλέον από τις πρακτικές καταπίεσης που υφίσταται ολόκληρη η παλαιστινιακή κοινωνία», δήλωσε σχετικά με το συμβάν ο συνιδρυτής του Θεάτρου της Ελευθερίας Joanatan Stanczak.
Με αφορμή την νέα διεθνή αποστολή αλληλεγγύης που στο τέλος του Ιούνη θα σαλπάρει και θα προσπαθήσει δια θαλάσσης να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό τη Γάζας, ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Ιντιφάντα διοργανώνει θεατρική παράσταση, την Τρίτη 14 Ιούνη, στις 8.30 μμ, στον κινηματογράφο Αχίλλειο, στο Βόλο.
Το έργο «Τα παιδιά της Γάζας» είναι βασισμένο σε μονολόγους παιδιών από τη Γάζα που επιμελήθηκεη κα Αντονέλλα Χήρα. Το Δημοτικό Παιδαγωγικό Εργαστήρι Θεάτρου Τρικάλων – Τμήμα Λυκείου και η καλλιτεχνική υπεύθυνή του επέλεξαν να αποδώσουν σε θεατρική μορφή 10 από τους μονολόγους αυτούς, πλαισιωμένους από κίνηση και παλαιστινιακή μουσική με ταυτόχρονη προβολή εικόνων. Στο θεατρικό αυτό δρώμενο που προσεγγίζει με ακρίβεια το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου ακούγεται και το «ένα τραγούδι για τη Γάζα» σε στίχους της Κωνσταντίνας Σφυρλίδα, μέλους της ομάδας, μελοποιημένο από τον μουσικό Ανδρέα Τσέγα.
Στη νεανική θεατρική ομάδα συμμετέχουν ακόμα οι: Δημήτρης Αλεξιάδης, Ορέστης Αργύρης, Στέφανος Βαβύλης, Φωτεινή Καραγιάννη, Αλέξανδρος Μαγουλιώτης, Δημήτρης Μαγουλιώτης, Βασιλεία Μπατατόλη, Νικόλας Παπαευθυμίου, Λίνα Πετριανού.
Η παράσταση, που βασίστηκε στην εθελοντική προσφορά και εργασία των συντελεστών της, είναι αφιερωμένη στους Παλαιστινίους της Γάζας και στη στήριξη της διεθνούς αποστολής αλληλεγγύης Freedom Flotilla II – Stay Human (Στόλος της Ελευθερίας ΙΙ – Ας παραμείνουμε άνθρωποι) που ετοιμάζεται να σαλπάρει.
Η είσοδος είναι ελεύθερη. Για την ενίσχυση της οικονομικής καμπάνιας της αποστολής θα διατίθενται κουπόνια, αντίγραφα από ζωγραφιές παιδιών της Γάζας, καθώς και η πρωτότυπη μουσική της θεατρικής παράστασης.
Ο Σύλλογος Ιντιφάντα θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά τους Αστροναύτες (ήτοι τους Μπάμπη Παυλίδη, Ντίνο Ποντικόπουλο, Αγγελική Τόμπρου, Μάριο Κωστάκη και Άννα Σαντοριναίου) τόσο για την ανιδιοτελή προσφορά τους όσο και για την εξαιρετική παράσταση που μάς προσέφεραν. Με τη δουλειά της αυτή η ομάδα νέων καλλιτεχνών αποδεικνύει ότι η δημιουργία μπορεί να έχει άποψη και να μη φοβάται να την καταθέσει.
Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα»
Την Κυριακή 6 Φλεβάρη στις 11.30 το πρωί, η θεατρική ομάδα “Αστροναύτες” θα παρουσιάσει στο χώρο πολιτισμού @Ρουφ (Ανδρονίκου 18 και Κωνσταντινουπόλεως) το έργο “Μια Φάρμα για τα ζώα”, σε μια παράσταση αφιερωμένη στην αγωνιζόμενη Παλαιστίνη. Το έργο είναι εμπνευσμένο από τη «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Όργουελ και απευθύνεται σε παιδιά από 4 έως 9 ετών. Τη Διασκευή-Σκηνοθεσία έχουν κάνει οι ίδιοι οι Αστροναύτες. Παίζουν οι: Μπάμπης Παυλίδης, Ντίνος Ποντικόπουλος, Αγγελική Τόμπρου. Η μουσική είναι του Μάριου Κωστάκη και υπεύθυνη για τις κούκλες είναι η Άννα Σαντοριναίου.
Στη Φάρμα των Αστροναυτών εκτός από τους ηθοποιούς και τις κούκλες, συμμετέχουν και τα ίδια τα παιδιά, που διατυπώνουν τις απόψεις τους για τον αγώνα των ζώων ενάντια στο ζυγό του κυρίου Τζόουνς. Μέσα από την δράση και το χιούμορ, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη χαρά της συνύπαρξης μέσα από τη διαφορετικότητα του καθενός, σε μια παράσταση που φιλοδοξεί να δημιουργήσει το πλαίσιο για ένα μάθημα δημοκρατίας.
Η παράσταση του “Μια Φάρμα για τα ζώα” την οποία θα παρουσιάσουν αφιλοκερδώς οι Αστροναύτες, εντάσσεται στην καμπάνια αλληλεγγύης του Σύλλογου Ιντιφάντα. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση της οργάνωσης υπεράσπισης των Παλαιστινίων πολιτικών κρατούμενων Addameer (http://addameer.info/). Είσοδος 7,00 € για τα παιδιά και 5,00 € για τους συνοδούς.
Ο Σύλλογος υποστήριξης κρατουμένων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων Addameer (στα αραβικά σημαίνει «συνείδηση») είναι ένα παλαιστινιακό μη κυβερνητικό ίδρυμα Προσφέρει υποστήριξη σε Παλαιστίνιους κρατούμενους καθώς και στις οικογένειές τους, υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων και εργάζεται για να σταματήσουν τα βασανιστήρια σε βάρος τους, μέρα από την καταγραφή, τις νομικές διαδικασίες και τις καμπάνιες αλληλεγγύης.
Ενδιαφέρον βίντεο κλιπ των Code Rouge (από Βρυξέλλες) με την Amel Mathlouthi και τη συνεργασία της γαλλόφωνης οργάνωσης Generation Palestine (Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία) που μεταξύ άλλων συμμετέχει και υποστηρίζει την καμπάνια BDS.